Wakacje to czas, kiedy pracownicy – jeśli tylko mają taką możliwość – najchętniej przechodzą na pracę zdalną i świadczą ją z wybranego miejsca. Może się zdarzyć, że pracodawca pokrywa pracownikom koszty pobytu w takim miejscu. Czy u pracownika powstaje wówczas przychód podlegający opodatkowaniu?
Pokrywanie kosztów pobytu w apartamentach
Z pytaniem do organu wystąpiła spółka działająca w branży informatycznej, która zasubskrybowała pakiety pracy zdalnej oferowane przez zewnętrznego dostawcę. Pakiety miały być dostępne dla pracowników spółki, którzy mogli wybrać apartamenty, z których będą świadczyć pracę zdalną. Pracownicy mieli również możliwość noclegu w miejscu pracy zdalnej.
Wnioskodawczyni podkreśliła, że z jej punktu widzenia istotne jest, by pracownik miał zapewnione odpowiednie warunki do pracy. Z uwagi zaś na fakt, że wyjazdy będą kilkudniowe, równie istotna jest możliwość noclegu w danym miejscu. Spółka wskazała jednocześnie, że decydując się na takie działanie, miała na celu m.in. zmotywowanie pracowników poprzez urozmaicenie monotonii codziennej pracy, zwiększenie ich produktywności i wydajności, co przełoży się na przychody spółki, jak również polepszenie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym pracowników.
Zdaniem podatnika…
Spółka zapytała, czy jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązana jest rozpoznać po stronie pracownika przychód i obliczyć oraz pobrać zaliczkę na PIT z tytułu zagwarantowania miejsca pracy zdalnej. Jej zdaniem nie będzie do tego zobowiązana – po stronie pracownika nie powstanie bowiem przychód ze stosunku pracy.
Wnioskodawczyni podkreśliła również, że w przypadku nieodpłatnego zagwarantowania pracownikowi przez pracodawcę świadczenia pracy z miejsca pracy zdalnej (gdy koszty pobytu w tym miejscu poniesie pracodawca), spełnione będą warunki wskazane w kodeksie pracy, w wyniku czego nie dojdzie do powstania u pracownika przychodu.
Odmienne stanowisko fiskusa
Ku zdziwieniu spółki, organ uznał jej stanowisko za nieprawidłowe.
Przede wszystkim wskazał, że dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się natomiast wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalone, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Ważne! Zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Zatem za przychód ze stosunku pracy należy uznać wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.
W dalszej części uzasadnienia organ powołał się na przepisy prawa pracy, których zastosowanie powoduje, że u pracownika nie powstaje przychód ze stosunku pracy.
Po przeanalizowaniu sprawy spółki organ doszedł do wniosku, że ponoszonych przez nią kosztów związanych z udostępnianiem pracownikom miejsc pracy zdalnej nie można utożsamiać z kosztami bezpośrednio związanymi z wykonywaniem pracy zdalnej. Co prawda w ramach pobytu w udostępnionym miejscu pracownik będzie miał możliwość wykonywania pracy zdalnej, jednak z całokształtu opisu wynika, że ma ono służyć spędzeniu przez pracownika określonego czasu w atrakcyjnym dla niego miejscu. Z tego miejsca może korzystać zarówno pracownik, jak i inne osoby, którym on je udostępni.
Skoro zatem – zdaniem organu – wydatków związanych z zagwarantowaniem miejsca pracy zdalnej nie można uznać za inne koszty bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy zdalnej, o których mowa w przepisach kodeksu pracy, to wydatki te będą stanowić u pracowników przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym pracodawca będzie zobowiązany do obliczenia i pobrania podatku dochodowego z tego tytułu od pracowników.
Interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 czerwca 2025 r., znak 0112-KDIL2-1.4011.454.2025.2.MKA
