W 2023 roku do wykorzystania będą pełne 24 dni pracy zdalnej okazjonalnej. Ani z przepisów kodeksu pracy, ani z ustawy nowelizującej nie wynika, że uprawnienie do wnioskowania o taką pracę rozliczane ma być proporcjonalnie do okresu obowiązywania tych regulacji.
Praca zdalna okazjonalna to praca wykonywana w miejscu wskazanym przez pracownika i zaakceptowanym przez pracodawcę, realizowana na wniosek pracownika w maksymalnym wymiarze 24 dni w roku kalendarzowym. Jej wyróżnienie staje się o tyle istotne, że wyłączono w stosunku do pracy okazjonalnej znaczną liczbę zarówno formalności związanych ze stosowaniem pracy zdalnej, jak również obowiązek zapewnienia pracownikowi narzędzi pracy lub rozliczania kosztów używania własnych narzędzi i m.in. zwrotu wydatków na prąd oraz usługi telekomunikacyjne. Konkretnie, nie stosuje się art. 67(19)-67(24) oraz art. 67(31) par. 3 kodeksu pracy, czyli także (poza rozliczeniem kosztów):
- nie wprowadza się zapisów o niej do umów o pracę,
- nie ma pracowników uprzywilejowanych, których wniosek o pracę zdalną okazjonalną pracodawca musi uwzględnić,
- nie określa się jej zasad w porozumieniu z organizacją związkową lub regulaminie pracy zdalnej ani w porozumieniu z pracownikiem (jedynie ustala się z pracownikiem kwestie wykonywania kontroli pracy),
- nie wpływa na treść informacji o warunkach zatrudnienia z art. 29 k.p.
Ważne: Przy pracy okazjonalnej nie wyłączono wszystkich przepisów dotyczących pracy zdalnej „zwykłej” – trzeba m.in. przeprowadzić ocenę ryzyka zawodowego (może być to ocena uniwersalna dla poszczególnych grup stanowisk pracy zdalnej), określić procedury ochrony danych osobowych na potrzeby pracy zdalnej.
Praca zdalna okazjonalna została ustalona na maksymalnie 24 dni w roku. Są to dni pracy wynikające z rozkładu czasu pracy. Praca zdalna przekraczająca ten wymiar w roku musiałaby być połączona ze stosowaniem wszystkich tych regulacji, które przy pracy okazjonalnej są wyłączone.
Brak rozliczenia proporcjonalnego
Nowe przepisy kodeksu pracy dotyczące pracy zdalnej okazjonalnej nie wprowadzają zasady rozliczenia ilości dni tej pracy proporcjonalnie do okresu zatrudnienia.
Przykład: Pracownik zostanie zatrudniony 1 lipca 2023 r. na okres roku. Przed tym dniem osoba ta prowadzi działalność gospodarczą, nie pozostawała od kilku lat w zatrudnieniu w oparciu o stosunek pracy. Wskazana osoba będzie miała prawo do pełnych 24 dni pracy okazjonalnej (oczywiście, gdy złoży wniosek, a pracodawca wyrazi na realizowanie pracy w sposób zdalny zgodę) w 2023 r., jak też będzie mieć prawo do 24 dni w 2024 r. pomimo tego, że każdym z tych lat pozostaje u pracodawcy w zatrudnieniu jedynie przez okres sześciu miesięcy.
Rok wejścia w życie przepisów o pracy zdalnej okazjonalnej
Przepisy o pracy zdalnej, w tym pracy okazjonalnej zaczną obowiązywać 7 kwietnia 2023 r., od którego to dnia będą mogły być realizowane wnioski o wykonywanie pracy w tej formie. Przepisy przejściowe ustawy nowelizującej nie odnoszą się do zagadnienia liczby dni pracy okazjonalnej w roku wejścia ich w życie. Oznacza to, że nie ma podstaw do przyjęcia jakiegokolwiek ograniczenia ich ogólnej, rocznej liczby w związku z tym, że regulacje te obowiązywać będą w 2023 r. niecałe dziewięć miesięcy. Maksymalna liczba dni pracy zdalnej okazjonalnej wynosi w tym roku 24.
Ważne: W żaden sposób na liczbę dni pracy okazjonalnej w 2023 r. nie wpłynie ewentualne wykonywanie pracy zdalnej w oparciu o przepisy ustawy z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
Podstawa prawna:
